Eyvallah.

KURMACADIR! HAYALİDİR! Sonra şunu yaptın bunu yaptın diye ötmeyin sikerim!

Ben. Zagor, ASD, Cerit, At Kafalı ya da her ne bok derseniz. Bu kadar fazla sıfatımın olması da benim ibneliğimi gösterir sanırım.
Dün akşam saat 10 sıraları. Bir insanın telefonu acı acı çalar ya hani. Benimki tatlı tatlı çalıyordu. 2 metrelik yatağımdaki sigara küllerinden AT yazmaya çalışırken hem de. Hakan -adını değiştirerek söylüyorum- arıyordu. Arkadaş çevremiz 'başğan' diye hitap ederdi ona.
+Buyur başğan.
-Ortak nabün?
+Aynı işte yurttayım. Sen naptın?
-İyidir. Onurlara geçicüz. Gelün mü?
+Nabcaz la?
-Takılırık olum gel. Muhabbetin iyi senin.
+Abi herkesin tuttuğu kendine olsun. Şarap alıyom ben?
-Ağzını sikicem ha geleceksen gel işte. Bizde de şarap var. Biliyon adresi. Torbacı Fatih'in arkasında.

11 gibi gittim Onurlara. Göz gözü görmüyor.
+Selamin aleykim beyleear!
Gülüşmeler, tokalaşmalar, kafa vurmalar, enseye şaplaklar.
-Gelmiş bizim gamzeli göt!
Abdullahın sesiydi. Abdullah kendime en yakın gördüğüm eleman. Başladım şarabı içmeye. Litrelik Biricik bitti. Bir ara etrafıma baktım. Kafa gitmiş.
+KIZLI ERKEKLİ ŞARAP İÇTİLER!
Gülüşmeler...
Hakan başğan girdi söze.
-Noldu sizin fanzin işi?
+Şey yapcam ben onu ya. Ayak parmağımda nasır var da onunla uğraşıyom.
-Bunu da yapamıcan yani?
Gülüşmeler...
+Gazozu versene...
Bir ara Abdullah çekti beni köşeye.
-Bak abi köşedeki kız. Sarışın olan. Ya da işte sarışına benzeyen. Senden hoşlanmış. Yürü biraz bak bu gece kalırsın burada.
+Abi yok. İstemiyorum.
-Aklını sikeyim senin.
+Eyvallah...
Dikkat ettim cidden kız bana bakıyor. Şarap kaldırmalar, sigara uzatmalar...
İkimiz bir odadayız. Ellerim belinde. Hiçbir şey hatırlamıyorum. Metro FM'in gece DJ'i iş başında. Her şey istemediğim gibi gidiyor yine. Kız beni tam öpecekken durdum. Boynunu sıkıp geri ittirdim başını. Yüzüne baktım ve saçlarını tuttum.
-Noldu canım?
+İstemiyorum.
-Neden saçlarıma odaklandın sen? Hoşuna mı gitti bakayım?
Gülüşü...
+İçeri gidicem.
-Noluyo ya?
+KALK!
Kalktı ve yüzüme baktı. Seni öpersem eğer, ben sende kalırım. Ben artık kimsede kalmak istemiyorum demek istiyordum. Şarabını bitirdi.
-Başkası mı?
Cevap yok. Kalırsın öyle.
-Cevap bari ver amına koyduğumun oğlu!
+Başkası ya da sen ne farkeder lan! Hepinizin saçı aynı! Hem senin saçın bu renk iken sen nasıl bu kadar ucuz olabilirsin! Ben o saça tekrar dokunabilmek için 3 senedir bekliyorum!
-Ucuz deme bana. Lan deme. Küfretme!
+Sen kız başına anneme küfrediyon ya la!
-O ayrı.
+Saçlarının rengini biliyor olsaydım seninle yatabilirdim. Anlamıyorsun. Bilmiyorsun.
Sustu. Gözlerime baktı ve yanağıma dokundu. Ağzımdaki sigarayı attı halının üstüne. Taşaklı bir konuşma geliyordu.
Benim de en sevdiğim şeylerden birisidir bu taşaklı konuşmalar. Yazacak şeyler çıkıyor.
-Senin sorunun ne biliyor musun?
+Hayır.
-Biliyor olsaydın şu an elde etmiştim zaten seni.
+Hee...
-Senin sorunun geçmişinde yaşadığın ya da yaşayamadığın şeyleri bugüne kadar getirmen.
+SUS!
-Sen asla mutlu olamazsın. Sen asla birisini sevemezsin. Sen asla içten gülmezsin bir daha. Sen artık ASLA babası olmuşsun. ASLA!
+Senden hayatım boyunca ilk ve son defa bir şey isteyebilir miyim?
-Söyle amına koyduğumun malı söyle!
+Abdullahı çağır. Gelirken şarap ve sigara getirsin.
Gitti. Arkasından, kalçalarına bile bakmadım. Tavanda yeni yüzler yarattım kendime. Abdullahın ince sesi.
-Noldu lan? Kız ağlıyor?
+Abdullah ambulansı ara. Kalbim ağzımda. Abdullah amb....
Uyandığımda saat gece 3. Sokakta tek başıma yürüyorum. Tıpta okuyan adaşım ilgilenmiş sağ olsun. Ulan dedim, kimi arayıp anlatsam anlar beni. Kim benden bir daha.
+Abi napıyon.
-İyi.
+Abi sevişmedim. Abi her şey tamam ama saçının rengini bilemedim abi!
Sesim titremeye başladı. Ben onun ağladığını gördüm. Yine bir Alman sayesinde. Ama o benim ağladığımı duymadı bile. Üstelik kaza bile yaptık beraber yine ağlamadık!
-Kapat abi.
+Abi... Kapattım abi.
Yaklaşık 2 yıldır ilk defa rüya gördüm. Sen vardın onda. SEN VARDIN AMIN SIÇTIĞI SALAK SEN VARDIN! SEN! MAL! SEN VARDIN!

Demek istediğim şudur. Benim milyon tane yazım var böyle. Bilmiyorum belki imla hatası yaptım. Belki saçma bir örgü oldu. Belki saçma bendim. Belki ben, ben değildim ama sevişmedim. Sevişemedim. Ben aşık oldum. Ben öldüm. Ben ilk defa böyle bir yazı koymanın verdiği ağır orospu çocukluğu içindeyim. Yayınlıyorum ve ne bok olursa olsun. Milyon yazıdan ilk defa birisini okuyorsunuz. ANLATIM BOZUKLUĞU DA YAPTIM!

Belki ağladığımı hissediyorsunuz.
Şarabımın bittiğini de.
Sigara da bitmiş.
Sigaranın tadı yok zaten. Tatsız olduğunuzda var sigara.
Uzun bir soluktan sonra elinize üflemeniz gibi.
Saçlarına dokunamadım belki ama dokundum.
Kantinde olabilir.
Kantin de olabilir.
Şu an her şey olabilir.
Şu an şarap verse tanrı bana,
Tanrıyı bile sevebilirim.
Ama yok.
Buna inanın.
Bu siz de olabilirsiniz.
BU yani.
Bu kadar insanlar.
Benden bu kadar.
Eyvallah.

Zagor, Şarap günlükleri, Yazı bilmem kaç amına koyayım.
YAZIN!