HAYATA PROVA YAPMAK

  Bir hayli olmuş eli kalem tutmayalı.Üstüne bir yük olmuş yazmamak.
 
Uzaklarda bir yalnızlık,umutla beraber mutluluklar varmış.Beklemeye geçmiş yalnızlığını yok eden adam..
 
Kendini karanlıktan aydınlığa atmış,o ince kalbinin kapılarını tekrar açmış.

-Hayata prova yapacakmış..
 

Kendini kandırdığına inanmak istemiyor,onun da gideceğini düşünmüyormuş artık.Sadece yaşanmışlıklara bakıp,o aşkın yarattığı gökkuşağına binip tek tek renkleri keşfedecekmiş.

Artık sadece siyah yokmuş onun için..Ağlamak yokmuş artık.Göz yaşlarından köprü yapıp bir olta atmış,o dibi gözükmeyen hüzün denizine.Beklemeye geçmiş.

Ham maddesi umut olan köprü yıkılmak üzereyken oltanın kıpırdadığını fark etmiş.Çekmiş oltayı yılların verdiği istek ve ümitle.

Bi de ne görsün;koskoca bir mutluluk!Biriktirdiği hüzün kuruşları,milyonlarca mutluluk getirmiş.

Yaşadığını farketmiş adam.Aldığı nefes başka,gördükleri başka..

Koşullara uymanın huzuruyla,dönülmez bir yolun daha en başındaymış yalnız adam.Olmayanın,ulaşılmayanın hüznü yokmuş artık,sahip olduklarının mutluluğu varmış gecesinde.

Yok oluşlarını,sıyrık parıltılarını,nedensiz hareketlerini,kafiyesiz karanlığını ve yalnız kalmış yalnızlığını birer birer ateşe atıp,yanına sadece sonsuz olan ama hiç olmayan umutlarını almış.

Nu aydınlığın karanlığını hesap etmemiş bu yalnız adam,değerini bilenlerin yanına değersiz olmaya,kendini kandırmaya,hayata prova yapmaya gitmiş..

|Serkan Topçu|