KOPUKLUK

Ölse de kurtulsa’K.

Hani bazen çabalıyoruz ya 

Elde etmemek için.

Ellerimiz tutulmayacak hale geliyor,

Canımız da yanıyor.

Bir türlü aşamıyoruz duvarı

Tekrar koşuyoruz tren raylarında

Çocukluktan sonra ilk defa 

Kan kusuyoruz

Üçüncü sayfa haberleri kadar delik deşik

En güzel cinneti seçiyoruz

İç ürperten gölgelerde 

Titreyerek yürüyoruz

Sarhoş oluyoruz balkonlarda

Konuşamıyoruz,tren yolculuklarında uğultudan

Gün geçtikçe daha çok konuşamıyoruz.

Ama hala şiir okuyoruz balkonlara 

Bizi çeken bir şeyler var yine de 

İzler taşıyoruz her olaydan

Hastane koridoru kokusuyla beraber.

Öğreniyoruz,daha neler…

Hayatımız bittiği halde 

Durduramıyoruz ya hayatı

İnsanlar alışveriş yapıyor hala

Tüm suçlar bir insanın üstüne kalıyor

Gördüğümüz halde engelleyemiyoruz bir kazayı

Bir ölümü

Bağırmak,dondurmak istiyoruz

Ama biz donuyoruz,

Temmuzun ortasında hem de.

İlk sıradayız aslında

Faili meçhuller listesinde.

Tasarladığımız gibi olamıyoruz,

Tahmin ettiğimiz gibi ölüyoruz.

|Mertkan|