undenied

Tüm yol çizgilerini toplayıp gidiyor
Giderken de
Soğuktakilere fısıldıyor hissedemediklerini
Duyulmuyor
Cam buğulanıyor
Yazıyor o da
‘’Elbette insanı olduğu yere çivileyebilir
En uzak memlekete götüren biletin                                                    arkasına yazılan bir şiir
Sona gelene kadar yaşananlardan ibaret.’’

İşte bu yüzdendir ki
Hiçbir son yakışmaz bu şiire
Biz de sonsuz bir şiir yazarız.

Çizgiler birleşip bir bedeni oluşturuyor
Sonra şehirler geçiyor sayfalardan
Yaşanmayan sonlara
Biraz durup düşünüyoruz
Her şeyin ilerlediğini
Cılız atlar kırbaçlanıyor kırlara doğru.

Bir kadın
Yanımda oturan bir kadın
Saçlarını toplayıp
Sağ omzuna atıyor
En masum haliyle
Kadınlar bizi nerelerden atıyor.

Çok sonradan farkediyoruz
Uğultuları bile yetmiş
                      kelimeleri karıştırmaya.

Dokuzuncu saatinde yolculuğun
Dokuzuncu sayfada takılıp kalıyor
Çok önemli bir şeyi çözmüş
Ya da anahtarını nerede düşürdüğünü hatırlamış gibi…

Sonra?
Sonra geçiyor.
Sonra her şey geçiyor.
İçimizden geldiği gibi.

Canını yakan her şeyi
Yazıyor sayfalarca
Bir ay
Bir yıl
Sonra okuduğunda hissetmezse aynı acıyı
Yakıyor kağıtları
Kanalizasyon kokan herhangi bir şehirden geçerken.

|Mertkan|