Kardeşimsin Berkin!

Sana hoşça kal demiyorum Berkin.
Hastanede erirken göz göre göre,günden güne,daha da büyüyordun.Halbuki dün gece sigarayı bırakıcam diye uyudum.Ama sabah ilk işim sigara yakmak oldu.
Ağlıyorum ama yıkılmıyorum Berkin.
Seninle mahalle maçı yapamadığımıza üzülüyorum.
Uyudukça büyüdün Berkin.Şimdi dev cüssenle barikatların en önünde bizi koruyacaksın,biliyorum.
Ben de senin yerine aşık olacağım,gecekondu mahallelerinde top oynayacağım.
Ben bugün beraber top oynamadığım her çocuğa karşı sorumluluk hissediyorum.
Senin kadar güzel gülen bir kardeşim var Berkin.Anlayamıyorum kardeşim,devletin neden güzel gülen insanları öldürdüğünü.Kardeşime sarılıyorum.Tanrıyı sorguluyorum,hükümetlerden nefret ediyorum,yumruğumu sıkıyorum.
Ben kin tutamayan bir insanım,yanlış tanıma beni.Ama bu duyduğum acı,alışkanlıklarımı değiştirecek gibi hissediyorum.
İnsanlar,arabalar geçiyor sürekli.Durdurup ‘’Berkin’’ demek istiyorum.Anlamayacaklar biliyorum,susuyorum.
Ben bugün kuşları bile sevmiyorum..
Yazmak istemiyorum Berkin,bir kelime daha yazmak..Ama sayfalar maviye boyanıyor.Kafamda dolaşan kelimeleri hapsedemiyorum kafese.
Bugün yeni bir defter aldım Berkin.Senin yerine günlük tutucam.
İçimde debelenen biri var Berkin.
Yorgun ve üzgün bedenimi yaralıyor.Bugün gözlerim her zamankinden daha kızarık.
Sevdiklerim hep ölüyor Berkin.Sevmekten korkuyorum.
Umudun vücut bulmuş haliydin Berkin.Biliyorum Berkin onlar umudumuzu kıramazlar,hesabı sorulur elbet.Biliyorum; ‘’dünyayı yıkımın eşiğine getirenler,sözüm ona sağlıklı olanlardır.’’
Bugün reklam tabelalarına karşı daha bi tahammülsüzüm.
Ben bugün ilk defa hissediyorum havanın ağırlığını.
Kaybettiğimiz kardeşlerimizin isimleri haykırılıyor üniversitelerde.’’Yaşıyor!’’ diyoruz. Diyoruz ama bir damla yaş donup kalıyor göz çukurlarımızda.
Aksa atıcam zehri.
Akmıyor.
Yazıyorum.
Gülmeye devam edeceğim,kuşları izlemeye,yaşamaya..
Biz seninle kaşlardan kardeşiz.Kardeşimsin Berkin.Yaşasın kaşların kardeşliği!

|Mertkan|